Βασίλης Παπακωνσταντίνου

Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου

σας προσκαλεί στην παρουσίαση της νέας του δισκογραφικής δουλειάς με τίτλο «Δραπέτης».

Την Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013 στις 20:30
στο bar «Δον Κιχώτης» (Καστριτσίου 5, έναντι Πλ. Άθωνος)

«Καλημέρα σας, με λένε Δραπέτη αν και πολλοί με φωνάζετε Κουρσάρο, είμαι 40 χρόνια εξόριστος στην τρύπα μιας κιθάρας.
Ήρθε η στιγμή να συστηθώ όχι σαν τα συνήθη πυροτεχνήματα αλλά μέσα από `το παραμύθι της βεντάλιας` το 1ο μέρος του νέου μου ταξιδιού....μην έχετε καμία ψευδαίσθηση πως τα 40 χρόνια με κουράσανε, συνεχίζω και είμαι δυνατός `κωπηλάτης` και αν ο λόγος μου δεν σας αρκεί `δεν με αφορά`. Ένα ακόμα `χαλικάκι`προστίθεται στο προσωπικό μου ταξίδι γεμάτο έως τώρα με την ζεστασιά σας, αυτή την φορά την φωτιά άναψε ο Απόστολος Μπουλασίκης με `ένα σπιρτόξυλο` που η φλόγα του βρίσκεται σε κάθε χαραμάδα αυτού του δίσκου. Σας προσκαλώ να ταξιδέψουμε μαζί `δυτικά` μέχρι τον επόμενο σταθμό μου..»
Βασίλης

Πότε

18-11-2013  έως και  18-11-2013 Ώρα 20.30

Τιμή Εισόδου

Είσοδος Δωρεάν. Πληρώνετε ό,τι καταναλώσετε.

http://www.ipolistonkosmo.gr/allmusic.php?selectgener=4&selection=340

O ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥ ΣΤΗΝ VENDETTA

O ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥ                                              
ΣΤΗΝ VENDETTA
από 25 Οκτωβρίου 2013
Κάθε ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ & ΣΑΒΒΑΤΟ

ΟΧΙ. Η δική μας VENDETTA (αλλάζει) αλλά δεν έχει αίματα. Είναι όμως κατακόκκινη από πάθος για ένα ζεστό μίνι καμπαρέ.
VENDETTA MINI CABARET

1994-2014. 20 ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥ MONIE & MONIE CONNIENTE

Όχι όμως με κόλλυβα και τούρτες με κεράκια. Μια ολόφρεσκια νέα παράσταση σε περιμένει από 25 Οκτωβρίου.
Ένας ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ εκρηκτικός όπως δεν τον έχετε ξαναδεί και ξανακούσει.
Μια ΒΙΚΥ ΒΟΓΙΑΤΖΟΓΛΟΥ πραγματικό θηρίο και ένας ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥ που έχει τα νεύρα σου με νέα κείμενα, πάντα με τα πνευστά παραμύθια του.

Ένα MINI CABARET με XXL διάθεση είναι έτοιμο να καταπιεί τη νύχτα και να φτύσει σαν κουκούτσι το success story του χειμώνα.

ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥ MONIE & MONIE CONNIENTE.
Η πρώτη ομάδα τέχνης πνευστού γέλιου που θα μείνει στην ιστορία … και στα μαθηματικά.
Από 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ στις 10.00μ.μ. ακριβώς VENDETTA και ΜΙΝΙ CABARET o’ clock.
Ελάτε να βγούμε μαζί στις αγορές. Τις Λαϊκές τουλάχιστον!

Συντελεστές:
Σωτήρης Δασκάλου: τενόρο σαξόφωνο
Λεωνίδας Βλάχος- Κωσταντίνος Δαμιανίδης: τρομπέτα
Φώτης Μίγγας: τρομπόνι
Φωνές: Βίκυ Βογιατζόγλου – Κωνσταντίνος
Κείμενα – Μουσική Επιμέλεια: Διογένης Δασκάλου
Ήχος – Ενορχήστρωση: Παύλος Αζναουρίδης
Σκηνοθεσία video: Γρηγόρης Αποστολόπουλος

Τηλ κρατήσεων: 2310 234 973
VENDETTA live music
Εθνικής Αμύνης 3, τηλ.:2310 234 973

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ - ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 70 - ΟΙ ΚΥΡΙΩΤΕΡΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ....

Μεσούσης τής δικτατορίας τού 67 η νέα δεκαετία μάς έρχεται μέ δώρα, πού φέρνουν ενα χαμόγελο στήν ψυχή, ενα χαμόγελο πού δέν φτάνει στα θυμωμένα από τα όσα τεκταίνονται χείλη, ενα χαμόγελο πού κρύβεται βαθιά μέσα μας…

Ο  Καλδάρας, ο Λοίζος, ο Κόκοτος, ο Λεοντής, ο Ξαρχάκος ο Δήμος Μούτσης, ο Ακος Δασκαλόπουλος, ο Πυθαγόρας , ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο ποιητής Οδυσσέας Ελύτης ο..Λόρκα ,  φέρνουν τά δώρα….Σταθμός, Θαλασσογραφία, Θαλασσινό τριφύλλι, Ώρες, Μικρά Ασία, Βυζαντινός Εσπερινός, Άγιος Φεβρουάριος,  οι τίτλοι των δίσκων μέ ερμηνευτές τούς νεαρής ηλικίας Νταλάρα, Αλεξίου, Βιολάρη, Κουμιώτη, σε τραγούδια πού μιλούν γιά χαμένες πατρίδες, γιά τό Αιγαίο καμάρι μας, γιά ξένοιαστα όμως και αξέχαστα καλοκαίρια, γιά την ελπίδα νά τα ξαναζήσουμε, όταν μέ τό καλό “ εκείνοι “πάρουν πόδι ( πού σε λίγα χρόνια ναι θα πάρουν πόδι)...

Παράλληλα εμφανίζεται ο Χατζηνάσιος, μέ την « Διαδρομή» ενα συμμετοχικό δίσκο μέ Πάριο Γαλάνη, Κόκοτα κ.λ.π καί μέ μεγάλες επιτυχίες ….

Μέ λένε Γιώργο, Ναχα τα χρόνια σου, Που θα πάει πού θα βγει..

Άλλοι δίσκοι τής εποχής :

Ο δρόμος γιά τά Κύθηρα των Κατσαρού -  Λυμπερόπουλου μέ τον νεαρό τότε Δ. Μητροπάνο καί τήν Χριστιάνα,Η “Πόλη μας”, των Κηλαηδόνη-Κωστούλας Μητροπούλου μέ τήν Μοσχολιού, Τό ‘Ναχαμε τι ναχαμε ,των Λοίζου – Λ.Παπαδόπουλου μέ Καλαντζή, Νταλάρα, Φαραντούρη, Παπακωνσταντινου  καθώς σε επανακυκλοφορία, “ oΣταθμός” και η Θαλασσογραφία των ιδίων ….αλλά και  το «Καλημέρα ήλιε » των Λοίζου – Χριστοδούλου και το «δεν περισσεύει υπομονή» του Αργύρη Κουνάδη σε στίχους Βαγγέλη Γκούφα με την Μπέλλου, την Βιτάλη και τον Σταύρο Πασπαράκη ...

Το « καλημέρα ήλιε» του Λοίζου και το « δεν περισσεύει υπομονή » του Αργύρη Κουνάδη απαγορεύονται από την λογοκρισία της εποχής, για να κυκλοφορήσουν ξανά το 1974.

Στους κινηματογράφους παίζεται η ταινία τού Αλέξη Δαμιανού Ευδοκία( 1971), πού βραβεύτηκε καί στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, με μουσική του Μάνου Λοίζου  ενώ διαπρέπουν  ο Θανάσης Βέγγος στον « άνθρωπο πού έτρεχε πολύ( 1973),  ο Λάμπρος Κωνσταντάρας στον  « άνθρωπο που έσπαγε πλάκα (1972) »  ο Κούρκουλος στο θέμα συνειδήσεως (1973) καί στο Ορατότης μηδέν (1970), ο Βοσκόπουλος στον « άγνωστο εκείνης τής νύχτας(1972) » και η  Αλίκη Βουγιουκλάκη στην Υπολοχαγό Νατάσσα (1970)

Η Δεκαετία τού 70  χαρακτηρίστηκε ως η πλαστική δεκαετία μέ τον Μόδιστρο Κουρέζ στο Παρίσι νά φτιάχνει οτ κουτιρ μέ πλαστικά υφάσματα καί αξεσουάρ, με την ροκ μουσική νά παρουσιάζεται σαν αρρώστια, μαζύ μέ τό σεξ και  τά ναρκωτικά, με τούς πειρατές των ερτζιανών, τόν Γιώργο τόν τριπ, τόν Παναγιώτη τόν Τσάρλι, τόν Γιώργο τόν Gallagher, τον Κώστα τον Τόμμυ    κ  α  ι    τους   P O L L  το συγκρότημα του Williams, του Λογαρίδη και του Τουρνά να πρωταγωνιστεί στα ερασιτεχνικά ερτζιανά κυρίως, αλλά και στίς προθήκες των δισκοπωλείων με τον πρώτο τους δίσκο πού ηταν μέσα σ ένα, τορβά από λινάτσα! ετσι πουλιότανε..

Αγαπημένο γκρουπ της εποχής όλοι θέλανε να τους δουν κι οσοι μπορούσαν τους έβλεπαν να εμφανίζονται κυρίως εκεί στην πλατεία Βικτορίας, όπου συνεβαιναν και αλλά σημαντικά για την εποχή και το τραγούδι στο κλαμπ « Κύτταρο » με Σαββοπουλο,Κώχ, Γκαυφίλια  Γλέζου, το ντουέτο Δάμων και Φιντίας πού το αποτελούσαν ο Παύλος Σιδηρόπουλος με τον παντελή Δεληγιαννίδη, τους Εξαδάκτυλος ( Πουλικάκος – Φαληρέας ),  τα Μπουρμπούλια του Διονύση Σαββόπουλου και την φλαουτίστα Στέλλα Γαδεδη…

Αρχές της δεκαετίας του 70, ο Παναθηναϊκός με σκόρερ τον Μίμη Δομάζο στο Γουέμπλει εναντίον της Αγιαξ. Σκόρερ στην εγχώρια μόδα ο Γιάννης Τσεκλένης, οι Αδελφοί Μαυρόπουλοι, ο Φιλήμων, ιστορικές οι Επιθεωρήσεις στο Θέατρο ΡΕΧ με Βλαχοπούλου Μεταξόπουλο και υπέροχα σκηνικά του Ανεμογιάννη, ενώ  λίγο παρακάτω στην Πανεπιστημίου η Κατίνα Παξινού σαν Μάννα Κουράγιο…

Σταρ στο λεγόμενο καψούρικο τραγούδι, στην Πλάκα, ο Κώστας Καφάσης η..Σάσα Καστούρα και η Γιώτα Γιάννα, πρωταγωνιστές ακόμη στην Πλάκα ο Μητσιάς με την Γαλάνη, υπέροχο ντουέτο στα πρώτα χρόνια της καριέρας τους ενώ στα νυχτερινά κέντρα της Παραλίας ο Γιάννης Πάριος στο ξεκίνημά του με την Μαρινέλα τον Καλατζή, τον Νταλάρα, την Αλεξίου και τον..Μπιθικώτση !!!

Ερωτικό ζευγάρι της εποχής επεισοδιακότατο δε ο Τόλης Βοσκόπουλος και η Ζωή Λάσκαρη πού στεγάζουν τον ερωτά τους στον Αστέρα της Γλυφάδας κυνηγημένοι λυσσαλέα από του παπαρατσι της εποχής !

Αρχές της Δεκαετίας του 70, σεξουαλική απελευθέρωση, τα πρώτα  Gay Bars εμφανίζονται δειλά δειλά κατ αρχήν στην Πλάκα ( Ζώδια, Μύκονος ) δίπλα στις μπουάτ με το νέο κύμα ( Απανεμιά,Εσπερίδες) πού σιγά σιγά εξαφανίζονται  για να πάρουν την θέση τους οι…μουσικές σκηνές ( Ζυγός κ.α). Εξαφανίζονται σιγά σιγά και τα κλασσικά κέντα της Πλάκας όπως το Πλακιώτικο σαλόνι – Μοστρού  ( Δαρζέντας Ντόροθι στο χορό, Τέρης Χρυσός στο τραγούδι), διότι ερχεται η μεταπολίτευση  και ο λαός διψασμένος από την εφτάχρονη λογοκρισία και απαγόρευση, πέφτει με τα μούτρα  στις μουσικές του Μίκη Θεοδωράκη και αγοράζει μετά μανίας τους δίσκους του πού επανακυκλοφορούν  σε πολλές εκτελέσεις τόσες όσες και οι δισκογραφικές εταιρίες !!

• Επιτάφιος με Μούσχουρη
• Επιτάφιος με Μπιθικώτση
• Λιανοτράγουδα με Νταλάρα/Βίσση αλλά και Λιανοτράγουδα με Φαραντούρη κ.λ.π

 

Για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, για τον τραγικό τρόπο με τον οποίο έφυγε η εφτάχρονη δικτατορία, για την εθνική καταστροφή στην Κύπρο, για τους βασανισμούς στο ΕΑΤ- ΕΣΑ, για την δίκη της χούντας  έχουν γραφτεί πολλά,  τόσα πού δεν χρειάζονται σ αυτό το κομμάτι για το Ελληνικό Τραγούδι  περισσότερες πληροφορίες…

Το 1975 φεύγει από την ζωή ο Αλέκος Παναγούλης.  Επισήμως λέγεται ότι ο θάνατός του οφείλεται σε δυστύχημα με το αυτοκίνητό του, φήμες όμως μιλούν για δολοφονία του βουλευτή !  

Έρχεται και το βιβλίο της συντρόφου του διάσημης δημοσιογράφου Οριάνας Φαλάτσι να  στηρίξει αυτές τις φήμες, μάλιστα στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου κυριολεκτικά φωτογραφίζεται σαν  εγκέφαλος αυτής της δολοφονίας,  γνωστότατος συντηρητικός πολιτικός, με στοιχεία πού τελικά δεν επαληθεύονται και η υπόθεση μπαίνει στο αρχείο με τον θάνατο, μετά από λίγα χρόνια της δημοσιογράφου, πού αν ζούσε σίγουρα θα συνέχιζε με το γνωστό πείσμα της μέχρι την διαλεύκανση  της υποθέσεως πού τελικά παρέμεινε αίνιγμα…

Μέσα της δεκαετίας του 70, στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει με ποδόσφαιρο αλλά και με μεγάλες συναυλίες του Θεοδωράκη, του Χατζηδάκη, και των επιγόνων τους, σημαντικών νέων συνθετών όπως ο Μούτσης, ο Ξαρχάκος , ο Λεοντής, ο Αδριόπουλος, ο Μαρκόπουλος και κυκλοφορούν θαυμάσιοι δίσκοι long playing (LP) με μελοποιήσεις ποιητών όπως ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Κατσαρός, ο Ρίτσος, ο Λόρκα, κ.α.

Να αναφερθούμε σε κάποιους απ αυτούς ;

Προσανατολισμοί – Ηλία Αδριόπουλου- Οδυσσέα Ελύτη, με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη όπου ακούμε και τηναγαπημένη μας από το ραδιόφωνο Ρηνιώ Παπανικόλα να απαγγέλλει…

Τετραλογία του Δήμου Μούτση  σε ποίηση Σεφέρη, Καβάφη, Καρυωτάκη, με την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, τον Μανόλη Μητσιά και τον αδικοχαμένο Χρήστο Λετονό. Καπνισμένο Τσουκάλι του Χρήστου Λεοντή σε ποίηση Γιάννη Ρίτσου με τον επίσης αδικοχαμένο Νίκο Ξυλούρη, Αχ Έρωτα του Χρήστου Λεοντή  σε ποίηση Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και ερμηνευτές των Μ.Μητσιά και την Τάνια Τσανακλιδου, Θητεία του Γιάννη Μαρκόπουλου(  ήδη γνωστού από το Χρονικό,  την Ιθαγένεια και τον Στρατή τον Θαλασσινό, αλλά και από μουσικές για τις ταινίες Ψαρόγιαννος  και No Mr.Johnson) 

Στη Θητεία στίχους έγραψε ο Μάνος Ελευθερίου και τραγούδησαν ο Λάκης Χαλκιάς και οι πρωτοεμφανιζόμενοι στη δισκογραφία Χαράλαμπος Γαργανουράκης και Τάνια Τσανακλιδου..

Φήμες θέλουν την Τσανακλιδου να έχει μια τρομερή κόντρα  με τον δύσκολο Γιάννη Μαρκόπουλο..γιαυτό και δεν ξανασυνεργάστηκαν ποτέ ξανά έκτοτε !!

Πολυγραφότατος εκείνη την εποχή ο Γιάννης Μαρκόπουλος, μας δίνει κάθε χρόνο ανελλιπώς, από ένα LP.

Ακολουθεί το Οροπέδιο σε ποίηση Μιχάλη Κατσαρού, ο Θεσσαλικός Κύκλος, μια φιλόδοξη δουλειά του Μαρκόπουλου σε ποίηση Κώστα Βίρβου και οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι του Διονυσίου Σολωμού, με Ξυλούρη, Ειρήνη Παπά και τον νεαρότατο πρωτοεμφανιζόμενο Κλωναρίδη..

Την ίδια εποχή εμφανίζεται ουσιαστικότερα ( με δίσκους LP ) στο Πανελλήνιο και ο  Δήμος Μούτσης, ο οποίος  στα τέλη της δεκαετίας του 60  με υπέροχα λαϊκά τραχούδια όπως η Πειραιώτισσα , η Ελευσίνα, και το κάποιο τραίνο έδωσε το βήμα και έκανε γνωστούς, τον Κόκοτα, τον Μητσιά και την Γαλάνη !

Ο Δήμος Μούτσης στις αρχές της δεκαετίας του 70 μελοποιεί έλληνες ποιητές για την «Τετραλογία » με τον Μητσιά και την Πρωτοψάλτη (αναφερθήκαμε παραπάνω) αλλά ενορχηστρώνει  μαζί με τον Γιάννη Σπανό τραγούδια του Μάνου Χατζηδάκη πού στέλνει τις παρτιτούρες από την Αμερική όπου βρίσκεται και απ όπου μας στέλνει τοReflections με τους New York Rock n Roll Ensemble που εμπεριέχει και τον περιβόητο Κεμάλ πού τόσο και από τόσους τραγουδήθηκε και τραγουδιέται, ενώ ακούμε στην Ελλάδα 2 δίσκους του σε ενορχήστρωση Σπανού και Μούτση την «Επιστροφή» και το  «της γης το χρυσάφιι»…

Γεγονότα της εποχής

• Ταξίδια στην Ελλάδα και σπάνιες εμφανίσεις στο Ηρώδειο της διάσημης πιανίστας Τζίνας Μπαχαουερ
• Ταξίδια στην Ελλάδα  της Μαρίας Κάλλας,  όχι στον Σκορπιό άλλα στους Πεταλιούς, αφού ο Ωνάσης φλερτάρει και τελικά παντρεύεται  την Ζακλιν Κέννεντυ
• Στον κινηματογράφο το..Προξενιό της Άννας του Παντελή Βούλγαρη, το βαρύ πεπόνι του Παύλου Τάσιου, με την Άννα Βαγιανά και την Κατερίνα Γώγου.
• NOBEL  στον Οδυσσέα Ελύτη το 1979
• Φεστιβάλ Αθηνών με δεκάδες μετακλήσεις διεθνών Καλλιτεχνών ( Bolshoi, Moris Bezar, Martha Graham, Maria Callas )
• Η Ελλάδα γνωρίζει την Galina Ulanova στις τελεύταίες εμφανίσεις της καριέρας της και τον Vladimir Vasiliev. Γνωρίζει όμως και το άλλο ζευγάρι του χορού, την Margot Fontaine και τον Rudolf Nureyev.
• Σπουδαίες Παραστάσεις έργων του διεθνούς ρεπερτορίου στα Θέατρα ( μάννα Κουράγιο, μικρές Αλεπούδες κ.α.) αλλά και οι παραστάσεις του Θεάτρου Τέχνης με τα νεοελληνικά έργα !
• Τα Ελεύθερο Θέατρο με Φασουλη,Αρζογλου,Παναγιωτοπουλου Αδαμάκη κ.α. και η μεταμοντέρνα να την πω; όχι ακριβως, θα την πω απλά Επιθεώρηση! Μόνιμος συνεργάτης στη μουσική ο Λουκιανός Κηλαιδόνης, ο οποίος την ίδια εποχή κυκλοφορεί δίσκους με τη Δήμητρα Γαλάνη, το Μητσιά και τη Βίκη Μοσχολιού, σε στίχους Κωστούλας Μητροπούλου και Νίκου Γκάτσου. (η Πόλη μας, η Κόκκινη Κλώστή)

Δεκαετία του 70 και στα μουσικά μας πράγματα εκτός των άλλων πρωταγωνιστεί πλέον ο Γιάννης Πάριος με μια σειρά δίσκων έναν κάθε χρόνο ανελλιπώς, με τραγούδια που μιλούν για έρωτα με διασκευές ξένων επιτυχιών της Πατρίτσια Κάρλι και του Τζό Ντασέν κ.α

Στα Εξάρχεια γεννιέται το ελληνικό εναλλακτικό ροκ( Λογαρίδης, Daltons, Αγάπανθος, Faces Jackson’s, Sunset κ.λ.π , πού κυκλοφορούν δισκάκια 45 στροφών και παίζουν στην  Κυψέλη, στα Εξάρχεια και γύρω από την πλ. Βικτορίας  κάτω από δύσκολες συνθήκες ( οι Αρχές δεν κατανοούσαν τά... σκουλαρίκια και τα μακριά μαλλιά !)

Εμφανίζονται όσοι υπέφεραν βασανισμούς από την Χούντα... κι όσο πιο πολλούς βασανισμούς είχαν υποστεί, τόσο πιο σεμνοί και πιο λιγόλογοι ήσαν.

Οι «άλλοι» μιλούσαν συνεχώς… Ποτέ δεν βρέθηκαν τόσο πολλοί αντιστασιακοί !!

...Δεκαετία ΄70

 Το Μωρό που  πρωτοαντίκρυσε τον κόσμο στην αρχή της δεκαετίας του '60 είχε τελειώσει πια το “Δημοτικό” και με την είσοδο της δεκαετίας του ’70, έμπαινε στην Εφηβεία και στο “Γυμνάσιο”. Είχε τώρα περισσότερη rock συνείδηση. Είχε πάψει να “φλερτάρει” με τις γειτόνισσες Ιταλίδες και άπλωνε τη ματιά του πιο μακριά. Στη Βρετανία και στις Η.Π.Α. Εκεί που τα γεγονότα έβραζαν. Εκεί που σημειώνονταν ραγδαίες μουσικές–και όχι μόνο- εξελίξεις. 



 Το φεστιβάλ στο Monterey και το τριήμερο φεστιβάλ του Woodstockσηματοδότησαν καινούργιες σκέψεις και θεωρίες. Οι ταινίες “Ζαμπρίσκι Πόϊντ”, “Ξένοιαστος Καβαλάρης” & “Φράουλες και Αίμα”, συνέδεσαν το rock με την εξέγερση της νεολαίας. Γιατί, αν η νεολαία στην Αμερική είχε ξεσηκωθεί ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ, εδώ η νεολαία αντιδρούσε με όποιο τρόπο στο χουντικό καθεστώς. Το παντελόνι “καμπάνα”, οι φαβορίτες και τα μακριά μαλλιά που άρχισαν να φτάνουν μέχρι τον ώμο, το τζην και τα πολύχρωμα πουκάμισα, αποτελούσαν στίγμα αμφισβήτησης. Οι αποβολές από το σχολείο καραδοκούσαν και ο Έφηβος, ήταν καθημερινός επισκέπτης των αστυνομικών τμημάτων για το ξήλωμα της καμπάνας και το ψαλίδισμα των μαλλιών. 
  Στο μεταξύ, το ενδιαφέρον για τα μουσικά σύνολα του ’60, είχε κοπάσει. Ήταν μία περίοδος συντονισμού –θα έλεγα- στις νέες μουσικές επιταγές και η rock σκηνή, παρά τις αντίξοες πολιτικές συνθήκες, άρχισε πάλι να φουντώνει με την ίδρυση αρκετών αξιόλογων μουσικών σχημάτων, όπως οι “Socrates Drank the Conium”, οι “Εξαδάκτυλος”, οι “Πελόμα Μποκιού”, οι “Poll”, οι “Νοστράδαμος” και άλλοι. Σημειώθηκαν επίσης και μοναχικές πορείες καλλιτεχνών όπως ο Σαββόπουλος και οΣιδηρόπουλος, ενώ παράλληλα, στην Ευρώπη καταξιώνονται οι “Aphrodite ‘s Child”. Στη Γαλλία μάλιστα, ένα δημοψήφισμα μουσικού περιοδικού, τους έφερε στη δεύτερη θέση μετά από τους Beatles. 



   Ο Έφηβος, είχε μπει σε ένα μονοπάτι και ένοιωθε ότι όπου να ‘ναι, θα έβρισκε το δρόμο. Ένοιωθε ότι ο δρόμος δεν ήταν μακριά, αλλά κάποιες φορές έχανε το έδαφος κάτω από τα πόδια του. 

   Όλα αυτά κόπηκαν απότομα με την μεταπολίτευση (1974), που έφερε θεαματικές αλλαγές σε μουσικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Το κοινό διψασμένο για το πολιτικό τραγούδι που ήταν απαγορευμένο και εξορισμένο από τη χούντα, άρχισε να το καταναλώνει με μία απληστία δικαιολογημένη. Και φυσικά, οι δισκογραφικές εταιρίες εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο αυτή την κατάσταση που δημιουργήθηκε.

 Έτσι πήγαινε το πράγμα, με τη rock μουσική σκηνή στην Ελλάδα να βρίσκεται σε χειμερία νάρκη, μέχρι το 1976 που απετέλεσε για το χώρο, μία δισκογραφική όαση. Κυκλοφόρησε το προσωπικό άλμπουμ του Πουλικάκου “Μεταφοραί-Εκδρομαί ο Μήτσος”, το αριστουργηματικό αλλά αγνοημένο άλμπουμ του Ηρακλή Τριανταφυλλίδη“Σ’ άλλους Κόσμους” και το πιο ώριμο άλμπουμ των Socrates (Τουρκογιώργης-Σπάθας) “Phos”, ηχογραφημένο στο Λονδίνο με τη συνεργασία του Βαγγέλη Παπαθανασίου.

   Παράλληλα, είναι τα χρόνια που στην Αγγλία εμφανίζεται το κίνημα των "Punks", το οποίο στη χώρα μας εμφανίστηκε πολύ μεταγενέστερα και μόνο σαν άρωμα, κάτι σαν μια underground μόδα. 

  Προς τα τέλη της δεκαετίας (1978), τα πράγματα έγιναν πιο αισιόδοξα. Ο ενθουσιασμός για το πολιτικό τραγούδι είχε κοπάσει και ο Γιάννης Πετρίδηςσυνέχιζε τις υποδειγματικές ".ραδιοφωνικές εκπομπές που είχε αρχίσει τρία περίπου χρόνια πριν, ενώ ταυτόχρονα κυκλοφόρησαν δύο έγκυρα μουσικά έντυπα (“Μουσική”, “Ποπ & Ροκ”), που ενίσχυσαν τη rock σκηνή, ενώ ήδη έκλεινε πέντε χρόνια κυκλοφορίας το "Ηχος & Hi-Fi

                                            

   Δεν ξέρω ποιος ακόμη θυμάται έναν ερασιτέχνη στα Fm, τον Γιάννη από το Περιστέρι αν δεν κάνω λάθος, (που έκλεινε κάτι 12ωρα συνεχόμενα προσπαθώντας να μην τον εντοπίσουν αφού εκτός της κρατικής ραδιοφωνίας όλοι οι άλλοι ήταν παράνομοι), σαν Α68,  με πολύ καθαρό για την εποχή ήχο και με μουσικά ακούσματα πολύ προχωρημένα, όπως Novalis, Eloy, Tuxedo Moon, Residents, Brian Eno και άλλα.

   

Επίσης, δύο άλλα πολύ σημαντικά γεγονότα (1979), που αφύπνισαν και αναζωπύρωσαν την Ελληνική Σκηνή και έβαλαν τον Έφηβο με τα τσαρούχια στην επόμενη δεκαετία, ήταν η έκδοση του “Μουσικού Εξπρές” και η κυκλοφορία του συγκλονιστικού “Φλου”, από τον Παύλο Σιδηρόπουλο και τους “Σπυριδούλα”.

ΤΑ CLUBS   Μη φανταστείτε ότι η βραδινή έξοδος ήταν όπως σήμερα. Καμία σχέση. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία είχαν την τύχη και την πολυτέλεια να βγαίνουν και να απολαμβάνουν τα συγκροτήματα στα clubs που έπαιζαν. Τα πιτσιρίκια, έπρεπε να περιμένουν κάποιο Κυριακάτικο πρωινό (γιατί γίνονταν και τέτοια), ή καμιά συναυλία.

- Οι συναυλίες στην Αθήνα γίνονταν στους κινηματογράφους “Ορφέας” στην Σταδίου, “Πιγκάλ” & “Αννα Μαρία” στην Πατησίων (μετέπειτα “Ράδιο Σίτυ”) και στο “Παλλάς” της οδού Βουκουρεστίου.

- Η Θεσσαλονίκη είχε το προνόμιο να διαθέτει για τις συναυλίες ένα "Παλαί Ντε Σπορ", αλλά και το "Θέατρο των Μακεδονικών Σπουδών".

- Τα clubs της Αθήνας ήταν η “Κουίντα” στη Φωκίωνος Νέγρη, το “Ιγγλού” στην Δροσοπούλου, τα παραλιακά “On the Rocks” & “Stork”, το “Hobby” στην Πλατεία Αμερικής, το “Whisky A Go Go” στην Μαυροματαίων και το “Vip’s” στην Κεφαλληνίας, για να αναφέρω μερικά. Η Κυψέλη δηλαδή ήταν η καρδιά της Αθήνας.

- Στη δεκαετία του ’70, ο πιο σημαντικός χώρος, ήταν αναμφίβολα το “Κύτταρο” στην Ηπείρου. Πολύ σημαντικά όμως υπήρξαν το “Ροντέο” και το “Ελατήριο” που ήταν και τα δύο στην οδό Χέϋδεν, ενώ το “Hobby” συνήθως φιλοξενούσε τους Πελόμα Μποκιού. Προς τα τέλη της δεκαετίας εμφανίζονται ο "Αρης" στην Πλάκα και το "Problem" στην Πλ. Αμερικής.

- Στη Θεσσαλονίκη όλα τα clubs ήταν παρατεταγμένα στην παραλία της Νέας Κρήνης. Μεταξύ άλλων, το “Pussycat”, το “Arigato” και το “Χαβάη”.

Εκτός τα συγκροτήματα και τους καλλιτέχνες που αναφέραμε ήδη, στην δεκαετία του '70, αφησαν το στίγμα τους και οι παρακάτω:  

ΑΓΑΠΑΝΘΟΣ, SPHINX, ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΕΙ, ΛΗΤΗΣ & ΙΖΟΛΔΗ, Ν. ΑΣΙΜΟΣ,ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΙΑ, ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΝΗΣΙΣ, VAVOURA BAND, SOCRATES,  Ν. ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ, Ν.ΡΟΥΣΣΟΣ, Δ. ΓΛΕΖΟΥ, Δ. ΤΑΜΠΟΣΗΣ, Β. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, Θ. ΓΚΑΪΦΥΛΙΑΣ, ΑΡΙΑΔΝΗMC KINNON, Γ. ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΑΔΗΣ, Σ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ.

   Αξίζει ακόμη να αναφέρουμε και τους ανθρώπους των "παρασκηνίων", πίσω από τα φώτα δηλαδή: Στέλιος Ελληνιάδης, Λευτέρης Κογκαλίδης, Νίκος Μαστοράκης, Θόδωρος Σαράντης, Τάσος Ψαλτάκης...

   Κάπως έτσι βρήκε λοιπόν η δεκαετία αυτή το Έφηβο πλέον Μωρό. Θα λέγαμε ότι παρ’ όλες τις αντιξοότητες, κατάφερε επιτέλους να πατήσει στα πόδια του και αυτό το βεβαίωναν οι παραγωγές εκατοντάδων δίσκων και οι πολύ σημαντικοί δημιουργοί που φάνηκαν στο χώρο. Δεν υπήρχε κενό ούτε αδράνεια. Δεν υπήρχε ούτε δυσπραγία στις παραγωγές. Δεν ήταν ποσοτικές θα πει κάποιος. Λίγες ήταν. 

 

 Ναι, αλλά δίσκοι όπως οι: “Μπάλλος”, “Ζωντανοί στο Κύτταρο”, “Ανθρωπε”, “666”, “Πελόμα Μποκιού”, “Απέραντα Χωράφια”, “On The Wings”, “Ακρίτας”, “Phos”, “Μεταφοραί–Εκδρομαί ο Μήτσος”, “Σ’ άλλους Κόσμους”, “Φλου”, ισορροπούσαν το κενό και μόνο θετικά στοιχεία προσέφεραν στο χώρο, αφού βοήθησαν τον Έφηβονα ανδρωθεί για να αντιμετωπίσει την καινούργια δεκαετία που ήδη του χτύπαγε την πόρτα. Την δεκαετία του ’80.

 πηγή:http://mogadishu.capitalblogs.gr/showArticle.asp?id=19574&blid=318

150 ταινίες στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Στροφή στο ανεξάρτητο σινεμά

Η νέα ταινία του Τζιμ Τζάρμους με τίτλο «Μόνο οι εραστές μένουν ζωντανοί» θα ανοίξει την αυλαία του 54ου ΦΚΘ.



Το 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (ΦΚΘ), δίνει φέτος ραντεβού με το σινεφίλ κοινό από την 1η  έως τις 10 Νοεμβρίου στη συμπρωτεύουσα, δίνοντας το στίγμα μιας δεκαήμερης γιορτής του ανεξάρτητου κινηματογράφου.

Στην κεκτημένη - τα τελευταία χρόνια - πληρότητα των αιθουσών, τη ζωντάνια και την πολιτισμική ανησυχία που διαπερνά την πόλη στη διάρκεια της διοργάνωσης, τον σαφή προσανατολισμό στο απολύτως ανεξάρτητο σινεμά «κι όχι σ’ αυτόν του εμπορικού - βιομηχανικού προϊόντος του Χόλυγουντ», αναφέρθηκε στην εισήγησή του για την επικείμενη διοργάνωση στη Θεσσαλονίκη ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, κ. Δημήτρης Εϊπίδης.

Οι προβολές των 150 ταινιών θα πραγματοποιηθούν, όπως κάθε χρόνο, στην ιστορική έδρα του θεσμού, Ολύμπιον και Παύλος Ζάννας και στις αίθουσες του Λιμανιού, οι οποίες ειδικά για τη διοργάνωση παραχωρούνται (χωρίς ενοίκιο), με ειδική ρύθμιση από τον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης όπου και τυπικά ανήκουν, στο Φεστιβάλ.

Ανάλογη ρύθμιση δεν προβλέπει σαφώς την παραχώρηση των αιθουσών και για το Φεστιβάλ ντοκιμαντέρ του Μαρτίου και όπως τόνισε, μεταξύ άλλων, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, Γιάννης Μπουτάρης, αναφερόμενος στο ζήτημα που προκύπτει με την παραχώρηση των αιθουσών του λιμανιού από τον ιδιοκτήτη τους τον ΟΛΘ σε μεγάλη ιδιωτική κινηματογραφική εταιρεία: «Ελπίζουμε έως τον ερχόμενο Μάρτιο να έχει λυθεί το ζήτημα».

Ο προϋπολογισμός της φετινής διοργάνωσης ανέρχεται στο 1.800.000 ευρώ, ποσό που καλύπτεται κατά 80% και πλέον από κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το υπόλοιπο από χορηγίες και κέρδη εισιτηρίων. Ταινίες απ’ όλο τον κόσμο, κινηματογραφικές εκπλήξεις, σημαντικοί προσκεκλημένοι, αφιερώματα και παράλληλες εκδηλώσεις, θα μεταμορφώσουν την πόλη της Θεσσαλονίκης σε μια νεανική κυψέλη ζωής και γόνιμης συναναστροφής, με άξονα την Έβδομη Τέχνη.

 
Παρούσα θα είναι και η Βαλέρια Γκολίνο, η οποία υπογράφει σκηνοθετικά την ταινία «Μέλι», υποψήφια για το φετινό βραβείο Lux του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Σημαντικές συμμετοχές

Το 54ο Φεστιβάλ θα τιμήσουν με την παρουσία τους σημαντικά ονόματα από τον κινηματογραφικό χώρο. Ο Τζιμ Τζάρμους, ο δημιουργός που ανανέωσε το αμερικανικό ανεξάρτητο σινεμά επισκέπτεται για πρώτη φορά την Ελλάδα, ενώ ο ελληνικής καταγωγής σκηνοθέτης Αλεξάντερ Πέιν, πρόεδρος της φετινής διεθνούς κριτικής επιτροπής θα παρουσιάσει τη νέα του δημιουργία.

 
Ο Αλέν Γκιροντί.

 Ο Αλέν Γκιροντί, από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους του νεότερου γαλλικού κινηματογράφου, τιμημένος με το βραβείο σκηνοθεσίας στο πρόσφατο Φεστιβάλ Καννών, καθώς και η πολυπράγμων γαλλίδα δημιουργός Κλερ Σιμόν, από τις πιο οξυδερκείς σύγχρονες κινηματογραφικές φωνές, θα βρεθούν στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο των αφιερωμάτων που πραγματοποιεί το 54ο ΦΚΘ στο έργο τους. Παρούσα θα είναι και η Βαλέρια Γκολίνο, η οποία υπογράφει σκηνοθετικά την ταινία «Μέλι», υποψήφια για το φετινό βραβείο Lux του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Επίσης, οι βαλκάνιοι δημιουργοί Κορνέλιου Πορουμπόιου και Ρεχά Ερντέμ θα επισκεφθούν τη Θεσσαλονίκη, με αφορμή το επετειακό αφιέρωμα «Ματιές στα Βαλκάνια: 1994-2013».

 Διεθνές Διαγωνιστικό

   
Ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, κ. Δημήτρης Ειπίδης.

 Το Διεθνές Διαγωνιστικό φιλοξενεί τις πρώτες και δεύτερες ταινίες δημιουργών απ’ όλο τον κόσμο, επιλογές του καλλιτεχνικού διευθυντή του ΦΚΘ, Δημήτρη Εϊπίδη. Με πνεύμα διερεύνησης και βασικό προσανατολισμό την ανακάλυψη νέων τάσεων και δημιουργών, στο προσκήνιο του Τμήματος τοποθετούνται σκηνοθέτες που εκφράζονται με πρωτοτυπία και τόλμη, πειραματίζονται με την κινηματογραφική γλώσσα και, εν τέλει, αρθρώνουν τις πιο πρωτοποριακές φωνές της σύγχρονης πραγματικότητας στην Έβδομη Τέχνη.
Στο Επίσημο Διαγωνιστικό πρόγραμμα συμμετέχουν 14 πρώτες ή δεύτερες ταινίες μυθοπλασίας σκηνοθετών απ’ όλο τον κόσμο, οι οποίες θα διεκδικήσουν τον Χρυσό, τον Αργυρό και τον Χάλκινο Αλέξανδρο - ειδικό βραβείο επιτροπής για πρωτοτυπία και καινοτομία, καθώς και πέντε ακόμη βραβεία (σκηνοθεσίας, σεναρίου, ανδρικής ερμηνείας, γυναικείας ερμηνείας, καλλιτεχνικού επιτεύγματος), τα οποία θα απονείμει πενταμελής διεθνής κριτική επιτροπή.

Ταινίες έναρξης και λήξης

  Η νέα ταινία του Τζιμ Τζάρμους, με τίτλο «Μόνο οι εραστές μένουν ζωντανοί», θα ανοίξει την αυλαία του 54ου ΦΚΘ, παρουσία του δημιουργού, την Παρασκευή 1η Νοεμβρίου, στο Ολύμπιον. Η αυλαία της φετινής διοργάνωσης θα πέσει το Σάββατο 9 Νοεμβρίου στο Ολύμπιον, με την προβολή της ταινίας «Nebraska» του Αλεξάντερ Πέιν, παρουσία του σκηνοθέτη.






 Ελληνικές ταινίες

Το ελληνικό σινεμά, διαγράφοντας σταθερά ανοδική πορεία σε διεθνές επίπεδο, δίνει δυναμικό «παρών» στο 54ο ΦΚΘ. Φέτος, πρεμιέρα θα πραγματοποιήσουν  στη διοργάνωση οκτώ ταινίες, που εντάσσονται στο Διεθνές Διαγωνιστικό, στο Ελληνικό Πρόγραμμα και στις Ειδικές Προβολές. Πρόκειται για τις ταινίες: «Miss Violence» του Αλέξανδρου Αβρανά, «Να κάθεσαι και να κοιτάς» του Γιώργου Σερβετά, «Η αιώνια επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά» της Ελίνας Ψύκου, «Wild Duck» του Γιάννη Σακαρίδη, «Ο χειμώνας» του Κωνσταντίνου Κουτσολιώτα, «Ο προφήτης» του Δημήτρη Πούλου, «Goldfish» του Θάνου Τσαβλή, «Η τελευταία φάρσα» του Βασίλη Ραΐση.
Εκτός από αυτές τις πρεμιέρες, στην Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αγοράς του ΦΚΘ θα ενταχθούν 22 ελληνικές ταινίες, δίνοντας την ευκαιρία στους δημιουργούς τους να προωθήσουν το έργο τους και να έρθουν σε επαφή με επαγγελματίες του κινηματογραφικού χώρου.


 
«Goldfish» του Θάνου Τσαβλή.


Κριτική επιτροπή

Την κριτική επιτροπή του φετινού Φεστιβάλ απαρτίζουν οι Αλεξάντερ Πέιν, ως πρόεδρος, Σκοτ Φούντας (κριτικός κινηματογράφου του περιοδικού Variety), η ρουμάνα παραγωγός Άντα Σόλομων, ο Εντουάρ Ουαϊντρόπ, καλλιτεχνικός διευθυντής στο «Δεκαπενθήμερο των σκηνοθετών» του Φεστιβάλ Καννών, και ο έλληνας μουσικός Κωνσταντίνος Β.







Η αφίσα του Φεστιβάλ

«Η ηρεμία της θάλασσας δημιουργεί το συναίσθημα της γαλήνης. Ποτέ δεν ξέρεις πότε θα αλλάξει ξαφνικά και θα αγριέψει. Με τον ίδιο τρόπο λειτουργεί και ο κινηματογράφος. Δεν ξέρεις πότε θα γίνει ξαφνικά κάτι στην οθόνη που θα σε συνταράξει» δηλώνει ο δημιουργός της αφίσας του Φεστιβάλ, ο βραβευμένος σκηνοθέτης Αλέξανδρος Αβρανάς. Πρόκειται για την πρώτη αφίσα στην ιστορία του θεσμού που δεν είναι γραφιστική αλλά με φωτογραφία του Θερμαϊκού.





Το πρόγραμα του φετινού φεστιβάλ

http://tiff.filmfestival.gr/inst/festival/gallery/FilmFestival/54/Files/TIFF54_Screenings.pdf



Πηγή:http://www.naftemporiki.gr/story/722105

Ταινίες της δεκαετίας του 60

 

                                                              8 and a half (1963)
                                               http://www.youtube.com/watch?v=4BpOp2yUqyo
 Μια ταινία στην οποία ο σκηνοθέτης υποχωρεί στις αναμνήσεις και στις φαντασιώσεις του.

                                                       A Fistful of Dollars (1965)
                                         http://www.youtube.com/watch?v=-X2DtiE7VLw
Καμία από τις δύο αντίπαλες συμμορίες δεν αντιλαμβάνεται τον διπλό ρόλο του κάου-μπόι που ήρθε από το πουθενά. Αυτός όμως για μια χούφτα δολάρια μπορεί να κάνει τα πάντα..

                                                         Bonnie and Clyde (1967)
                                        http://www.youtube.com/watch?v=3ACCpXaA-MU
 Η ιστορία των δύο ληστών της δεκαετίας του `30, Clyde Barrow και Bonnie Parker που επί μία πενταετία λήστευαν τράπεζες και όχι μόνο, στις πολιτείες των Texas, Oklahoma, Missouri, Louisiana και N. Mexicο, και η επίδρασή τους στον πληθυσμό.

                                           Butch Cassidy and the Sundance Kid (1969)
                                         http://www.youtube.com/watch?v=9dxFHc5e9ik
Οι δύο ληστές Butch Cassidy (Paul Newman) και Sundance Kid (Robert Redford) μετά από ληστεία σε τρένο με χρηματαποστολή, πηγαίνουν στη Βολιβία, καθώς τα περιθώρια έχουν στενέψει γι`αυτούς. Εκεί θα συνεχίσουν τη δράση τους, μέχρι που θα έρθει η στιγμή που η τύχη τους θα τους εγκαταλείψει και θα βρεθούν περικυκλωμένοι από ολόκληρο στρατό.

                                                        Cool Hand Luke (1967)
                                           http://www.youtube.com/watch?v=l3CPz21NzUc
Ο Λουκ Τζάκσον είναι ένας κρατούμενος με κότσια. Αντιστέκεται σε κάθε είδους εξουσία και έχει βασικό συνήθειο τις αποδράσεις. Παρότι ακόμα και οι δεσμοφύλακες τον σέβονται, η διαταγή είναι να του τσακίσουν το ηθικό.  

              Dr. Strangelove or How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (1964)
                                      http://www.youtube.com/watch?v=71I4bdA7lDA
Μια ομάδα πολεμοχαρών στρατιωτικών σχεδιάζουν ένα νέο πυρηνικό χτύπημα. Μέσα από μια σειρά στρατιωτικών και πολιτικών ατυχημάτων, δύο ψυχωτικοί στρατηγοί προσπαθούν να χτυπήσουν τα στρατηγικά σημεία της Ρωσίας με πυρηνικές βόμβες. Ο εγκέφαλος πίσω από όλο αυτό είναι ο Dr. Strangelove, ένας ανάπηρος επιστήμονας πυρηνικής φυσικής, ο οποίος έχει παράδοξες ιδέες για το ανθρώπινο γένος και το μέλλον του. Εν τω μεταξύ ο πρόεδρος αισθάνεται ανίκανος να ελέγξει την κατάσταση και να σταματήσει τους βομβαρδισμούς. Έτσι ακολουθεί ένα χάος γέλιου αλλά και φρίκης... 

                                                          Goldfinger (1964)
                                      http://www.youtube.com/watch?v=WmRU5MJYrRE
 Ο μεγιστάνας Ορικ Γκολντφινγκερ επιδιώκει να κάνει τα αποθέματα χρυσού των ΗΠΑ ραδιενεργά για 58 χρόνια με τη χρήση μιας πυρηνικής μηχανής, με σκοπό την αύξηση της αξίας του δικού του χρυσού.

                                                  Judgment at Nuremberg (1961) 
                                   http://www.youtube.com/watch?v=7rVuEgFL9WU
Τρία χρόνια μετά τη δίκη των σπουδαιότερων ηγετών των Ναζί, μια άλλη δίκη έρχεται να ερευνήσει το χρονικό τεσσάρων δικαστών που χρησιμοποίησαν τη δύναμή τους για να καλύψουν τα εγκλήματα των Ναζί. Ο αμερικανός δικαστής Νταν Χέιγουορντ έχει αναλάβει έναν πολύ δύσκολο στόχο. Ο Ψυχρός Πόλεμος ανεβάζει την παγκόσμια θερμοκρασία και κανείς δε θέλει άλλες δίκες καθώς οι Γερμανία αλλά και οι Συμμαχικές Δυνάμεις επιθυμούν να ξεχάσουν το παρελθόν. Πρέπει όμως να ξεχαστεί το παρελθόν και να αποσιωποιηθούν οι τερατωδίες της ανθρώπινης φύσης; 
                          

                                                  Lawrence of Arabia (1962)
                                   http://www.youtube.com/watch?v=WNIi7LYvDVQ
O Τ. Ε. Λώρενς είναι ένας αξιωματικός του Βρετανικού Στρατού στη Βόρεια Αφρική κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Απογοητευμένος από την αποστολή που του έχουν αναθέσει, να χρωματίζει χάρτες, ενθουσιάζεται με τη δουλειά που του προσφέρεται, ως παρατηρητής των σύγχρονών του συνθηκών στην Αραβία. Από αυτό το σημείο η ζωή του γίνεται μύθος.

                                       Once upon a time in the West (1968) 
                               http://www.youtube.com/watch?v=UdswMSFqX1E 
Αδίστακτοι ντεσπεράντος σκοτώνουν έναν άντρα και τα τρία του παιδιά με σκοπό να πάρουν τη γη του ώστε να περάσει από εκεί ο σιδηρόδρομος. Για να μπορέσουν να το κάνουν αυτό, πρέπει να σκοτώσουν και τη γυναίκα του, η οποία κληρονόμησε τη γη. Η πανέμορφη χήρα χρειάζεται προστασία,την οποία βρίσκει στο πρόσωπο ενός παράξενου ξένου με μια φυσαρμόνικα...

                                                           Psycho (1960)
                                  http://www.youtube.com/watch?v=NG3-GlvKPcg 
Πρόκειται για το ριμέικ της ομώνυμης ταινίας του Χιτσκοκ. Η Μάριον Κρέιν κλέβει ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και φεύγει από την πόλη για να συναντήσει το φίλο της. Καθώς ταξιδεύει, σταματάει σε ένα απομονωμένο μοτέλ για να περάσει τη νύχτα. Εκεί δολοφονείται μέσα στο ντους. Η αδερφή της , ο φίλος της και ένας ιδιωτικός ντετέκτιβ θα προσπαθήσουν να μάθουν τι απέγινε και ποιος ήταν ο δολοφόνος. 

                                                    Rosemary's Baby (1968)
                                   http://www.youtube.com/watch?v=PewtQsgN5uo
Η Rosemary και ο σύζυγος της Guy μετακομίζουν σε ένα νέο διαμέρισμα στην Νέα Υόρκη. Εκεί θα γνωρίσουν το ηλικιωμένο ζεύγος των Castevet και σύντομα θα αρχίσουν να κάνουν στενή παρέα μεταξύ τους. Τα προβλήματα αρχίζουν μόλις η Rosemary αντιλαμβάνεται ότι έχει μείνει έγκυος. 

                                                           Spartacus (1960)
                                        http://www.youtube.com/watch?v=HcIMY1Ah3aw
Ένας σκλάβος από τη Θράκη, ο Σπάρτακος (Kirk Douglas), πουλιέται σε έναν εκπαιδευτή μονομάχων. Μετά από εβδομάδες εκπαίδευσης, ο Σπάρτακος στρέφεται ενάντια στους ιδιοκτήτες και παρακινεί όλους τους σκλάβους να επαναστατήσουν. Έτσι δημιουργείται μια μεγάλη εξέγερση των σκλάβων που ταρακουνά τα θεμέλια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.  

                                                     The Apartment (1960)
                                    http://www.youtube.com/watch?v=cRta_ko0XGU
Ο Jack Lemmon, ανεβαίνει την σκάλα της ιεραρχία της επιχείρησης που εργάζεται δανείζοντας το κλειδί της γκαρσονιέρας του στα ανώτερα στελέχη. Όλα όμως πάνε στραβά όταν ερωτεύεται το κορίτσι του ασανσέρ που τυγχάνει να είναι και η ερωμένη του αφεντικού του. Παρεπιπτόντως σε περίπτωση που μπερδευτήκατε, η ταινία λέγεται η "Γκαρσονιέρα" και όχι "Το Κλειδί".  

                                                The Battle of Algiers (1966)
                                http://www.youtube.com/watch?v=Ca3M2feqJk8
Αλγερία, 1954. Χρονικό του επαναστατικού αγώνα του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου της Αλγερίας (FLN) ενάντια στους Γάλλους κατακτητές.  

                                        The Good, the Bad and the Ugly (1966) 
                                    http://www.youtube.com/watch?v=4yB_vNhxpSE
Ο Κλιντ Ιστγουντ επιστρέφει στον ρόλο του "Ανθρώπου χωρίς 'Ονομα". Αυτή την φορά ενώνει τις δυνάμεις του με δύο πιστολέρο [Λι Βαν Κλιφ & Ελάια Γουαλας] για να κυνηγήσουν μια περιουσία σε κλεμμένο χρυσάφι. Ανάμεσα όμως σε τόσο σκληροτράχηλους παράνομους λεπτές είναι οι ισορροπίες και σύντομα ανακαλύπτουν ότι η μεγαλύτερη τους πρόκληση είναι να μείνουν συγκεντρωμένοι - και να μείνουν ζωντανοί - σε μία χώρα που μαστίζεται από εμφύλιο πόλεμο.

                                                        The Graduate (1967) 
                                    http://www.youtube.com/watch?v=acEh0kEL7_E
Ο Μπέντζαμιν Μπράντοκ, ένας αγχώδης νεαρός που μόλις έχει αποφοιτήσει από το κολέγιο, συνάπτει ερωτικό δεσμό με μια παντρεμένη γυναίκα, κατά πολλά χρόνια μεγαλύτερη του. Η κατάσταση περιπλέκεται περισσότερο όταν συνειδητοποιεί ότι είναι ερωτευμένος με την κόρη της...

    

                                                         The Great Escape (1963)
                                    http://www.youtube.com/watch?v=xkwmIDx9RwQ
 Σε ένα γερμανικό στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου, οι κρατούμενοι προσπαθούν να οργανώσουν μια μαζική απόδραση με κάθε δυνατό τρόπο.

                                                      The Wild Bunch (1969) 
                                  http://www.youtube.com/watch?v=Joq_eXYL6HI
Μια παρέα έξι παρανόμων σχεδιάζει να ληστέψει τραίνο του αμερικάνικου στρατού στην πόλη του Σαν Ραφαέλ, στο νότιο Τέξας, στα σύνορα με το Μεξικό το 1913. Πριν αντιληφθούν την παγίδα που τους έχουν στήσει, θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια συμμορία κυνηγών κεφαλών, τον Μεξικάνικο στρατό και τους αντάρτες της Επανάστασης.

                                                         Thunderball (1965)
                                      http://www.youtube.com/watch?v=ElyENM6i0xg
 Ο Τζέιμς Μποντ αναλαμβάνει να εντοπίσει το μυστικό κρησφύγετο μιας εγκληματικής σπείρας η οποία έχοντας κλέψει δύο ατομικές βόμβες από μια βάση του ΝΑΤΟ απειλεί δύο μεγαλουπόλεις με ολοσχερή καταστροφή.

                                          Who's Afraid of Virginia Woolf (1966)
                                http://www.youtube.com/watch?v=hZEKQnMCze8 
Ο Τζορτζ, ένας μεσήλικος καθηγητής, και η Μάρθα, η νευρωτική γυναίκα του, προσκαλούν σε γεύμα στο σπίτι τους ένα ζευγάρι νέων. Η ένταση των σχέσεων, ως ένας συνεχής αγώνας για την επικράτηση, μεταδίδεται από τους οικοδεσπότες στους προσκεκλημένους. 

Μπουζούκι, η κορυφαία δεκαετία (’60)

Καθώς μπαίνει η δεκαετία του ‘60, το λαϊκό τραγούδι αλλάζει στυλ. Από τα παραπονιάρικα τραγούδια της δεκαετίας του ‘50, που αντικατοπτρίζουν το βαρύ μεταπολεμικό κλίμα, περνάμε σε πιο χαρούμενους ρυθμούς. Το τσιφτετέλι, το οποίο απέφευγαν παλιότερα οι λαϊκοί συνθέτες, γίνεται όλο και πιο αποδεκτό. Μάλιστα ενσωματώνει σκοπούς που έχουν αντιγραφεί κυριολεκτικά από αραβικά και ινδικά τραγούδια. Από τη στιγμή όμως που έχουν προσαρμοστεί στη λαϊκή ορχήστρα, δεν γίνονται αντιληπτά από το ελληνικό αυτί ως ξένα. Παρόλα αυτά, το ζεϊμπέκικο παραμένει ο κυρίαρχος ρυθμός, όπως ήταν και στις προηγούμενες δεκαετίες, με το χασάπικο να ακολουθεί. Η αποδοχή του λαϊκού τραγουδιού από το ευρύ κοινό είναι πλέον καθολική. Οποιοσδήποτε συσχετισμός με τους τεκέδες έχει πάψει πια να υπάρχει, αφού αυτοί είχαν ήδη απαγορευτεί από το 1953. Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και του Μάνου Χατζηδάκη, μέσω του «Ζορμπά» και του «Ποτέ την Κυριακή» αντίστοιχα, έκαναν το μπουζούκι γνωστό σε όλο τον κόσμο. Το αντίπαλο δέος, το ελαφρό τραγούδι, έσβησε προς τα μέσα της δεκαετίας του ‘60, αφού πρώτα εκφυλίστηκε σε άχρωμα και άοσμα τραγούδια, τα οποία όμως ανέδειξαν σημαντικές φωνές (κυρίως γυναικείες).
Για καλή μας τύχη ο ελληνικός κινηματογράφος έχει καταγράψει πλούσιο οπτικό υλικό από το λαϊκό μας τραγούδι, αφού απαραίτητο μέρος κάθε σεναρίου αποτελούσε η διασκέδαση των πρωταγωνιστών σε κάποιο νυχτερινό κέντρο!
Θα ξεκινήσω με το Βασίλη Τσιτσάνη, ο οποίος συνέχισε να είναι παραγωγικός και αυτή τη δεκαετία. Εδώ η Καίτη Γκρέη τραγουδάει «Τα ξένα χέρια» μαζί με το συνθέτη (από ταινία): 

http://www.youtube.com/watch?v=nHPnITIOxBc 

«Ο χτύπος της καρδιάς μου», του Απόστολου Καλδάρα με την Καίτη Γκρέη:
http://www.youtube.com/watch?v=yfONNNG1nNM

Η φωνή της Γκρέη έβγαζε πολύ σπαραγμό στα λυπητερά τραγούδια, όμως ήταν άριστη και στα «ξεσηκωτικά» τραγούδια, όπως αυτό το τσιφτετέλι του Στέλιου Χρυσίνη: «Κάτσε στον καναπέ μου».
http://www.youtube.com/watch?v=an6GJjs0jS8
«Όσα έκανα για σένα» του Γιάννη Καραμπεσίνη με τη Δούκισσα (από ταινία):
http://www.youtube.com/watch?v=aket6-oKuEk
Οι σημερινές τραγουδίστριες πρέπει να βλέπουν τη Δούκισσα και να παίρνουν μαθήματα σκηνικής παρουσίας!
«Δεν υπάρχει για μας χωρισμός» του Απόστολου Καλδάρα με το Μανώλη Αγγελόπουλο και την Άννα Βασιλείου (από ταινία):
http://www.youtube.com/watch?v=o2Kq8SdezgM

«Είπα να σβήσω τα παλιά» του Απόστολου Καλδάρα με τη Βίκυ Μοσχολιού (από ταινία):
http://www.youtube.com/watch?v=K_sn_lH9TsY
(Το είχε πρωτοτραγουδήσει η Σωτηρία Μπέλλου γύρω στο 1950).
«Άσε πρώτα να ξεχάσω» του Απόστολου Καλδάρα με την Πόλυ Πάνου (από ταινία):
http://www.youtube.com/watch?v=QNVIE6D_4BU
«Εμείς μαζί δεν κάνουμε» του Γιάννη Καραμπεσίνη με την Πόλυ Πάνου (από ταινία):
http://www.youtube.com/watch?v=b3oj_qsX7fk

«Τι σου’ κανα και πίνεις» του Μίμη Πλέσσα με την Πόλυ Πάνου (από ταινία):
http://www.youtube.com/watch?v=1h7c8an-Tbc
Εδώ φαίνεται και η εξειδίκευση που είχε η Πόλυ Πάνου στα αργά ζεϊμπέκικα.
Η Μαίρη Λίντα εκτός από αξεπέραστη φωνή είχε και συμπαθητική κίνηση πάνω στη σκηνή.
«Με κυνηγούν τα αδέλφια σου» του Μανώλη Χιώτη (από ταινία):
http://www.youtube.com/watch?v=cQLNImsaqQY
«Ζήσε», πάλι του Χιώτη, η Λίντα τραγουδάει μαζί με τις αδελφές Μπρόγιερ (από ταινία):
http://www.youtube.com/watch?v=8rsxHZf-Vso
«Ο μπεκρής» του Χιώτη (από ταινία):
http://www.youtube.com/watch?v=baC1a2MQ87s

Ο Χιώτης είχε δικό του στυλ που είχε επηρεαστεί από λατινοαμερικάνικους ρυθμούς, γι’ αυτό ξεχώριζε από τους άλλους συνθέτες. Όμως οι φωνητικές δυνατότητες της Μαίρης Λίντα δεν φανερώνονταν τόσο στα χαρούμενα τραγούδια του Χιώτη, όσο στα απαιτητικά τραγούδια του Θεοδωράκη και του Χατζηδάκι.
«Κάνε το δάκρυ σου χαρά» του Μάνου Χατζηδάκι:
http://www.youtube.com/watch?v=9W86EDMkFtE
«Μάνα μου και Παναγιά» του Μίκη Θεοδωράκη:
http://www.youtube.com/watch?v=R74PodnuigU
Παρόλα αυτά, ο αγαπημένος ερμηνευτής του Θεοδωράκη ήταν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης:
«Οι μοιραίοι», ένα ποίημα του Κώστα Βάρναλη:
http://www.youtube.com/watch?v=xGNUNqYSvRw

«Της δικαιοσύνης ήλιε» σε στοίχους του Οδυσσέα Ελύτη:
http://www.youtube.com/watch?v=6KQ5l29_J-c
Ο Μπιθικώτσης, προτού επιλεγεί από το Θεοδωράκη ως βασικός ερμηνευτής, είχε ήδη μια μακρόχρονη καριέρα, πρώτα ως συνθέτης και μετά ως τραγουδιστής. Φυσικά συνέχισε να συνθέτει τραγούδια και μετά την επαφή του με το «έντεχνο» τραγούδι.
«Τα χρόνια μου περάσανε», σύνθεση του ίδιου με δεύτερη φωνή τη Βούλα Γκίκα:
http://www.youtube.com/watch?v=jWpYIpmiNhw
«Δεν θα’ σαι το φινάλε» του Άκη Πάνου με το Γρηγόρη Μπιθικώτση και τη Βούλα Γκίκα:
http://www.youtube.com/watch?v=RMM4G4QHPPs
«Η πιο μεγάλη ώρα» του Άκη Πάνου με τη Γιώτα Λύδια:
http://www.youtube.com/watch?v=cb3tGXXx-jw

Αξεπέραστη η ερμηνεία της Λύδια σε αυτό το χασάπικο, όμως το μεγαλύτερο μέρος των τραγουδιών που ερμήνευσε αυτή τη δεκαετία ήταν συρτοτσιφτετέλια (σε αντίθεση με τα καταθλιπτικά ζεϊμπέκικα που είχε τραγουδήσει τη δεκαετία του 50).
«Μου πέταξες τη βέρα» του Στράτου Ατταλίδη:
http://www.youtube.com/watch?v=5lg09ipn2dc
Θα κάνω μια μικρή παράκαμψη προς τα πίσω, αφού δεν θα μπορούσα να παραλείψω αυτή την καταπληκτική ερμηνεία της Λύδια από τα τέλη της δεκαετίας του ‘50. «Τα ζάρια μου έριξα»:
http://www.youtube.com/watch?v=RhhOVMTJ4sA
Κι ένα συρτό από την ίδια περίοδο. «Ο μύλος» του Πάνου Πετσά. Μαζί με τη Λύδια τραγουδούν ο Δημήτρης Ρουμελιώτης και ο Γιάννης Κυριαζής:
http://www.youtube.com/watch?v=gOIlUryZsvY
Και τώρα το βαρύ πυροβολικό. Στέλιος Καζαντζίδης, σε ένα τραγούδι του Χρήστου Λεοντή που κατά ορισμένους είναι το καλύτερο από όσα έχει τραγουδήσει. «Καταχνιά»:
http://www.youtube.com/watch?v=tPEjOui_AsM

Την «Καταχνιά» κανείς δεν τόλμησε να την ξανατραγουδήσει. Όμως ένα τραγούδι που έχει «εκτελεστεί» κυριολεκτικά από νεότερους τραγουδιστές είναι το «Όποια και να’ σαι». Σύνθεση του Απόστολου Καλδάρα, όπου ο Καζαντζίδης τραγουδάει μαζί με τη Μαρινέλα:
http://www.youtube.com/watch?v=2GIkQ_U3lSs
«Δρόμος δίχως σύνορα» του Γιώργου Κατσαρού:
http://www.youtube.com/watch?v=uhbgIKaOWnA
«Χτυπώ την πόρτα της ζωής» του Τάκη Παναγόπουλου:
http://www.youtube.com/watch?v=RCVxgl30yQw

Και ένα σε πιο χαρούμενο ρυθμό, «Όλα θα περάσουνε», του Μανώλη Χιώτη:
http://www.youtube.com/watch?v=YR-WBcXFsGk
Βεβαίως ο Καζαντζίδης στη λαϊκή συνείδηση έχει μείνει ως ο κατεξοχήν τραγουδιστής του ξενιτεμού.
«Δεν με θαμπώνουν οι ουρανοξύστες», σύνθεση του Καζαντζίδη:
http://www.youtube.com/watch?v=kGQKvpH0Ubg
«Καλύτερα στον τόπο μας», κι αυτό στο όνομα του Καζαντζίδη:
http://www.youtube.com/watch?v=2uY18bDWZ2s
«Κάθε λιμάνι και καημός» του Γιώργου Κατσαρού με τον Πάνο Γαβαλά και τη Ρία Κούρτη (από ταινία):
http://www.youtube.com/watch?v=6IeHRsNkrmw

Και ο Πάνος Γαβαλάς είχε τραγουδήσει για τη μετανάστευση. «Μετανάστης θα γραφτώ»:
http://www.youtube.com/watch?v=chg5lNxrcu8
Και ο Σπύρος Ζαγοραίος με τη Ζωή Ζαγοραίου. «Στ’ ορκίζομαι αγάπη μου»:
http://www.youtube.com/watch?v=PkVNmh8CNQc
Και ο Βαγγέλης Περπινιάδης με τη Ρία Νόρμα. «Πικρό ψωμί» (καταπληκτική ερμηνεία):
http://www.youtube.com/watch?v=kpWtJDNLQE4
«Υπομονή» του Σταύρου Ξαρχάκου, με το Γρηγόρη Μπιθικώτση και την Αλίκη Βουγιουκλάκη:
http://www.youtube.com/watch?v=Qw0h6xeJE6A
«Τα βάσανα τελειώσανε», του Άγγελου Σέμπου με τον Μπάμπη Τσετίνη και τη Λίτσα Διαμάντη:
http://www.youtube.com/watch?v=1dFoiCA2RyQ

«Στην παιδική μου γειτονιά» του Θεόδωρου Δερβενιώτη με τον Μπάμπη Τσετίνη:
http://www.youtube.com/watch?v=4ZEUtmxB8ww
«Πάρτε βουνά τον πόνο μου» του Θεόδωρου Δερβενιώτη με το Βαγγέλη Περπινιάδη:
http://www.youtube.com/watch?v=G4XDbSfgSWg
«Μεσάνυχτα πού να σε βρω» του Γιώργου Ζαμπέτα με τη Βίκυ Μοσχολιού και τον Πάνο Τζανετή (από ταινία):
http://www.youtube.com/watch?v=4d_-m8FpFLM
Άλλο ένα τραγούδι με τον Πάνο Τζανετή. «Γλυκοχαράζει»:
http://www.youtube.com/watch?v=FT-4Uv5segs

Το γεγονός ότι η ηχογράφηση είναι στερεοφωνική μαρτυράει ότι έγινε από το 1968 και μετά!
«Είσαι το λιμάνι μου» με το Βαγγέλη Περπινιάδη και τη Ρία Νόρμα:
http://www.youtube.com/watch?v=FxKTQfLzcMA
«Ο περαστικός» του Γιώργου Ζαμπέτα με τη Ναυσικά (από ταινία):
http://www.youtube.com/watch?v=XWnVezGJtLQ
«Δεν μου καίγεται καρφάκι» του Γιώργου Ζαμπέτα με τον ίδιο και τη Μανταλένα (από ταινία):
http://www.youtube.com/watch?v=LHZc7vt2d74
«Ο Γιαννάκης» (από ταινία):
http://www.youtube.com/watch?v=AhWQ5x1TdTM
«Το καράβι» με την Μπέμπα Μπλανς:
http://www.youtube.com/watch?v=rXB8KDPn4HA

Στο Ζαμπέτα επιμένω γιατί πιστεύω ότι είναι ο πιο χαρακτηριστικός Έλληνας συνθέτης και ο πιο παρουσιάσιμος σε διεθνές επίπεδο!
Ο Στράτος Διονυσίου βίωσε μια μεγάλη αντίφαση στην καριέρα του. Απέκτησε μεγάλη δημοφιλία τη δεκαετία του 80, ενώ τα καλύτερα τραγούδια τα ερμήνευσε τη δεκαετία του 60, όταν ήταν σχεδόν άγνωστος.
«Εγώ δε γνώρισα χαρά» του Πάνου Πετσά (από ταινία):
http://www.youtube.com/watch?v=Xre3iAZc8_A
«Είναι μακριά το όνειρο»:
http://www.youtube.com/watch?v=veHsL7adt0k
«Τον άνθρωπο που αγάπησε»:
http://www.youtube.com/watch?v=Bvrq9I-k6pU
Αυτά τα δύο τα είχε περάσει στο όνομά του.
«Η ζημιά» του Γιώργου Μανισαλή με τη Ρίτα Σακελλαρίου:
http://www.youtube.com/watch?v=VaeIA5JsWQs
Στις αρχές της δεκαετίας του ‘70 άρχισε η παρακμή του λαϊκού τραγουδιού. Η ορχήστρα υποβαθμίστηκε, αφού οι σολίστες του μπουζουκιού εξαφανίστηκαν και για να κρυφτεί η ανεπάρκεια μπερδεύτηκαν πολλά όργανα μαζί, με αποτέλεσμα να ακούγεται ένα άχρωμο συνονθύλευμα από ήχους. Οι λαϊκοί τραγουδιστές που ξεκίνησαν την καριέρα τους από το ‘70 και μετά ήταν σχεδόν όλοι μετριότητες και από τότε μέχρι σήμερα οι συνθέτες αναλώνονται σε σουξέ που διαρκούν μία σεζόν κι αυτή με το ζόρι. Αποτέλεσμα είναι όποιος θέλει να ακούσει λαϊκό τραγούδι να πρέπει να γυρίσει 45-50 χρόνια πίσω!

Πηγή: http://epikairotita.mensa.org.gr/BouzoukiKoryfaiaDekaetia60TouTasouMesihroni.html